یکی از مهم‌ترین خصوصیت آرد جو (Avena Sativa L.) نبود پروتئین گلوتن می‌باشد اما در مقابل دارای مقادیر معنی‌داری از لیپیدها و فیبرهای با ارزش غذایی بالا می‌باشد. بتاگلوکان‌ها دارای اثرات کاهنده کلسترول خون و همچنین سطح گلوکز خون می‌باشند. نبود گلوتن و حضور فیبرها باعث محدودیت استفاده از آرد جو به عنوان یک آرد با پتانسیل بالا در صنعت نان و شیرینی می‌شود به طوریکه محصولاتی که از آرد جو به دست می‌آیند، دارای حجم و بافت قابل پذیرشی نیستند؛ با این وجود، استفاده از تکنولوژی‌های مرسوم و اضافه نمودن آرد جو تا حدود 30 درصد به آرد گندم، باعث تولید محصولاتی با خصوصیات حسی قابل پذیرش برای مصرف کننده می‌شود. این محصولات دارای یک پروفایل با ارزش غذایی بالایی نسبت به محصولاتی که تنها از آرد گندم به دست می‌آیند، بوده و باعث ایجاد تنوع در محصولات غله ای می‌شود. به علاوه، یکی از مزیت‌های تولید نان جو، قابلیت استفاده از آنها برای بیماران حساس به گلوتن (بیماران سلیاکی) می‌باشد. لذا ارائه نان‌های بدون گلوتن برای بیماران سلیاکی می‌تواند رویکرد مفیدی در زمینه تامین نیازمندی‌های روزانه آنها باشند.
مطالعات زیادی در رابطه با جایگزینی بخشی از آرد گندم با آرد جو انجام شده است. بتاگلوکان‌ها دارای توانایی جذب آب بوده و باعث افزایش ویسکوزیته فاز آبی خمیر می‌شوند. در این حالت، سلول‌های هوایی ایجاد شده در داخل خمیر توسط بتاگلوکان‌ها پایدار شده و بنابراین با جایگزینی بخشی از آرد گندم با آرد جو، حتی می‌توان نان‌هایی با حجم بیشتر تولید نمود.
آرد جو به دلیل داشتن ترکیباتی از قبیل آونان ترامیدها (avenanthramides) و ساپونین (Saponin) دارای طعم قابض (گس) و تلخ می‌باشد. اما پخت مناسب و حرارت دادن در دمای ۱۸۰ درجه سلسیوس به مدت ۲۰ دقیقه به میزان زیادی می‌تواند باعث کاهش طعم تلخ در آرد جو و یا نان تولید شده شود.